Nieuwe kijk en behandeling van COPD

De conclusie bij COPD (Chronic Obstructive, Pulmonary Disease) is vaak, dat de aandoening geleidelijk aan verergert en dat getracht wordt het zo goed mogelijk onder controle te houden.

  •  Door te stoppen met roken (indien van toepassing)
  •  zoveel mogelijk (op maat) te bewegen en dus een gezonde leefstijl aan te houden.
  •  Je energie te leren doseren gedurende de dag

Allemaal goede en waardevolle punten.

Echter is er óok een nieuwe manier hoe COPD te bekijken en te behandelen én tevens ook te verbeteren.

Veel problemen van COPD kunnen namelijk veroorzaakt worden en ontstaan doordat het autonome zenuwstelsel minder goed werkt.
Wat je vaak ziet is dat mensen met ademproblematiek ademen via de hulpademhalingsspieren (spieren in hals en schouder), dat ze de schouders optrekken, ze hoog ademhalen vanuit de borst en kortademig zijn.

De manier hoe ik kijk om COPD (en andere ademhaling problemen) te behandelen is om ten eerste te zorgen dat het middenrif en álle ribben zodanig goed kunnen bewegen dat de longen alle ruimte hebben om beter en dieper te ademen.
Bovendien is het vaak zo dat de longen minder goed werken, omdat de zenuwen die het orgaan bedienen minder goed functioneren. Het hart en longen worden geïnnerveerd (bezenuwd) door het sympatische als ook het parasympatische zenuwstelsel.

Nou zegt dit jou waarschijnlijk niks, maar voor mij is dit belangrijke informatie. Want als ik ervoor kan zorgen dat dit deel van het zenuwstelsel bij jou optimaal werkt en dus de áanzet van je longen optimaal is, dan kunnen je longen óok beter functioneren.
En dat is een aspect van behandelen die ik nog niet vaak voor deze problematiek ben tegengekomen.

Wat ik in ieder geval terugkrijg als ik bovenstaande facetten (extra) heb behandeld is dat cliënten een diepere en vergrote ademhaling ervaren en meer rust.
Je bent van harte welkom om dit ook te ervaren. Dit uittesten is een onderdeel van de Totale Lichaamsbehandeling.

P.s. Deze kennis komt vanuit het gedachtegoed en levenslange onderzoek van zowel Stephen Porges als ook Stanley Rosenberg. Een boek die ik je ten zeerste aanraadt te lezen op dit vlak is: ‘De Nervus Vagus als bron van herstel’.